Σελίδες

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ...

<<...Λέγουσι δε τινες: Πίστευε και μη ερεύνα... Εγώ δε λέγω υμίν, ΕΡΕΥΝΑΤΕ τας γραφάς υμών...Γνώσεσθε  την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς...>>


-Μύθος ή ιστορική πραγματικότητα ο Χριστός,ο βίος και η διδασκαλία του.αποτελούν στάδιο στη εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού στην προσπάθεια συγκρότησης πιο ανθρώπινων, πιο ανεκτικών κοινωνιών όπου θα υπάρχει χώρος και για τα πιο αδύναμα μέλη των.

 Ιστορικά βέβαια γνωρίζουμε ότι (και αυτή) η θρησκεία έγινε ένας ακόμη ιδεολογικός μηχανισμός επιβολής στα χέρια των εκάστοτε κρατούντων και συγκολλητική ύλη σταθερότητας κοινωνικών πυραμίδων.Φταίνε άραγε τα Κείμενα,ή οι ερμηνευτές τους; Η μάχη του καλού και του κακού δεν κρίθηκε πριν 2000 χρόνια σε μια Ρωμαϊκή επαρχία αλλά είναι αέναη προσπάθεια και πιθανόν θα μας προσπεράσει χρονικά και ΑΠΑΙΤΕΊ και την δική μας συστράτευση.

 Σταυροφόροι ή όχι,στο όνομα του Χριστoύ ή μη, ο αγώνας αυτός είναι ο δρόμος του Θεού,στην πιο εξιδανικευμένη μορφή του, όπως ο καθένας μας έχει εσωτερικεύσει.!

 -Αυτά τα Χριστούγεννα ας μη περιμένουμε το χαρμόσυνο άγγελμα της Γέννησης από την Βηθλεέμ, αλλά ο καθένας μας ας μεταβάλλει την καρδιά του σε μια μικρή,ταπεινή φάτνη,που η κάθε μια της θα υποδεχτεί και από ένα μικρό,νεογέννητο Χριστό!


Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα!









Kon Mar

k-magazino

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΠΟΤΕ, ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...




-πανηγυρικό λόγο για την επέτειο θα μπορούσε ο καθείς μας να γράψει και να μιλήσει για ήρωες και παλλαϊκό ξεσηκωμό κλπ, η... αλήθεια είναι όμως ότι << το Πολυτεχνείο>> το δημιούργησε μια χούφτα <<αλητών-φοιτητών>> και άλλων περιθωριακών στοιχείων της πόλης, ξένα και εχθρικά στοιχεία προς την συντριπτική πλειονότητα των <<φρόνιμων νοικοκυραίων>> που τους κοιτούσαν με καχυποψία και εχθρότητα.

Αυτή ήταν η άποψη όχι μόνο των εκπροσώπων της χούντας αλλά και πολιτικών φορέων της εποχής που προσέθεταν μάλιστα και τον χαρακτηρισμό προβοκατόρων και πρακτόρων καί η άποψη αυτή επικρατούσε ανάμεσα στον πληθυσμό και για κάποιο διάστημα και μετά την μεταπολίτευση

.Και όσοι παρεσύρθησαν από τον δυναμισμό και την λαθεμένη εκτίμηση ότι άλλαξε η κατάσταση,και ότι ήρθε η ώρα να σπεύσουν να αλλάξουν και αυτοί, ανένηψαν με την επικράτηση της νέας χούντας του Ιωαννίδη.Με την επικράτηση της μεταπολίτευσης η <<Εθνική Επανάστασις>> έγινε <<χούντα>> και οι <<αλήτες φοιτητές>> έγιναν <<Ήρωες του Πολυτεχνείου>>.Ο καιροσκοπισμός στο μεγαλείο του,αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα!


Τα γράφω αυτά, όχι για να μουντζουρώσω τον αγώνα αλλά να επισημάνω ότι ο δρόμος του αγώνα τις περισσότερες φορές είναι μοναχικός και δεν δίδεται υπό τις επευφημίες του πλήθους αλλά κάτω από παγερή αδιαφορία ή και από ιαχές <<σταύρωσον,σταύρωσον αυτόν>>.Ο δε μύθος που θα δημιουργηθεί μεταγενέστερα,εάν και όταν ο αγώνας δικαιωθεί, θα προβάλλει ως ήρωες-πρωταγωνιστές όσους εξ αυτών έχουν καλύτερες επιδόσεις στις δημόσιες σχέσεις...


Δυστυχώς οι λαοί,και ο λαός μας κατ΄εξοχήν, έχουν μάθει να λατρεύουν τον ισχυρό και να μισούν τον αδύνατον.!


Δυστυχώς και η ανάγκη για αγώνες δεν εξέλιπε και οι ευκαιρείες για μια έμπρακτη διάψευση των ανωτέρω, με συμμετοχή σε αυτούς, είναι παρούσες και σήμερα !, Αυτή η συμμετοχή θα ήταν και η ειλικρινέστερη απόδοση τιμών στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη του 1973.!






Kon Mar

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

...Η γοητεία του μύθου του Μ. Αλεξάνδρου πρέπει να ομολογήσω δεν είχε ποτέ πάνω μου την επίδραση πού ίσως θα έπρεπε.

Όπως όλοι ασφαλώς γνωρίζουμε,μεγάλους πολέμαρχους έχει να επιδείξει η ιστορία  και άλλων λαών...Eπίσης και δημιουργία μεγάλων αυτοκρατοριών,μεγαλυτέρων και αυτής του βασιλείου των Μακεδόνων. Όσα δε λέγονται περί πολιτιστικής εκστρατείας στην Ασία,τα αντιπαρέρχομαι.ως ιδεολογήματα μεταγενέστερα...H αυτοκρατορία δημιουργήθηκε με το ξίφος και πολύ αίμα και όχι με βάση τους κανόνες καλής συμπεριφοράς (savoir vivre).-Ο πόλεμος ήταν επεκτατικός,ιμπεριαλιστικός.Κανείς κατακτητής παλαιότερος ή σύγχρονος αποικιοκράτης, δεν εξιλεώνεται,.με το πρωτοφανές επιχείρημα ότι υπερέχει πολιτιστικά και άρα δικαιούται να υποδουλώνει γείτονές του!
Σας είναι γνωστή φυσικά η συνέχεια,το ατελείωτο αιματοκύλισμα των ανθρώπων του και διαδόχων του για τον διαμοιρασμό της λείας,δηλωτικό και του ήθους τους και των προθέσεών τους!

Ούτε και τα λαμπρά οικοδομήματα των αρχαίων προγόνων μας με εκστασιάζουν:Η Βαβυλώνα,τα Σούσα,οι Αιγυπτιακές πόλεις,η Ρώμη δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτε από τις μάλλον φτωχές πόλεις και ταπεινά οικοδομήματα των πόλεων του Ελλαδικού χώρου,που σήμερα κείτονται ερείπια διάσπαρτα.Τα μόνα λαμπρά οικοδομήματα του Ελληνισμού,ΑΘΑΝΑΤΑ στον χρόνο, τα έστησαν ο Λυσίας,ο Πλάτωνας,ο Θουκυδίδης,ο Ξενοφών,ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, ο Αρχιμήδης ,κλπ.κλπ,τέκτονες του Πνεύματος και του Λόγου!


Γι αυτούς είμαι υπερήφανος προσωπικά,και δεν κρατώ μεζούρα για να μετρώ δορύκτητο γή!

Γι αυτούς θα ήμουν υπερήφανος ακόμη και αν δεν ήμουν Έλληνας!

Και κάτι ακόμη:-Η ιστορία δεν είναι ρομαντικό περιπετειώδες διήγημα της ζωής και δράσης βασιλέων και ηρώων, αλλά μάθημα διδακτικό και αυτογνωσίας για ένα έθνος που προσδιορίζεται με βάση το παρελθόν και χαράσσει την πορεία του προς  το μέλλον.

KON MAR

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ IMPERIUM

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία δείχνουν να διαμορφώνουν νέα δεδομένα και πιθανόν να δούμε επανασχεδιασμό της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.


Χωρίς να είναι τίποτε βέβαιο ακόμη, ίσως παρατηρηθεί νόθευση,,δηλ.χαλάρωση(ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ,-ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ) στην έως τώρα ακολουθούμενη σφικτή περιοριστική πολιτική,προς χάριν του αδυνάτου εταίρου του γάλλο-γερμανικού άξονα,ίσως και μέρους της επιχειρηματικής τάξης στην ίδια την Γερμανία,που πιέζει για ενίσχυση της ζήτησης στο εσωτερικό της χώρας.Λογικά θα πρέπει να αναμένωμε κινήσεις ώστε να  διασωθεί η Γαλλική οικονομία και να διασωθεί ό άξονας στον οποίο προσέδεσε την χώρα η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία της Γαλλίας,αφελώς πιστεύοντας ότι θα αναδειχθεί συγκυρίαρχη (με την Γερμανία) δύναμη στην κεντρική Ευρώπη,υποβαθμίζοντας τις χώρες της περιφέρειας.
.Πολιτική που την υπηρέτησαν με συνέπεια εξίσου και οι συντηρητικοί και οι σοσιαλιστές,που αποδεικνύει ότι οι κυρίαρχες τάξεις της Γαλλικής κοινωνίας πάσχουν από το σύνδρομο του Βοναπαρτισμού, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τον τελικά ωφελημένο,δηλ την γείτονα μεγάλη χώρα,την Γερμανία.Η πρόσδεση της Γαλλίας στην Γερμανικής εμπνεύσεως περιοριστική πολιτική  και προσχώρησης στην αντίληψη ως της μόνης ορθής και αξιόπιστης οικονονομικής πολιτικής, αποκρύπτοντας βαθύτερους σχεδιασμούς, μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολύ μεγάλη πολιτική επιτυχία της Γερμανίας
 Γιατί είναι  λάθος πιστεύω να νομίζουμε ότι στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο δεν υπάρχουν αξιόλογοι οικονομικοί αναλυτές-οικονομολόγοι και ότι ο αποπληθωρισμός και η ύφεση ήταν επιγενόμενα δυσάρεστα αποτελέσματα και όχι προ-επιλεγμένα μέσα οικονομικής πολιτικής.Αντίθετα θεωρώ ότι οι πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε όπως στην χώρα μας με εμμονή στις πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής και μονεταριστικές συνταγές δεν είχαν μόνο θύματα αλλά και ωφελημένους πολλαπλώς,(όπως στην περίπτωση της Γερμανίας που είναι χαρακτηριστική):
Κατ΄αρχήν έπρεπε να βρεθεί μια ευρεία οικονομική ενότητα που θα λειτουργούσε ως λεκάνη απορροής και θα απορροφούσε την υπερβάλλουσα ρευστότητα που δημιουργούσε η αμερικανική νομισματική επεκτατική πολιτική(έκδοση ομολόγων,τύπωμα τεραστίων ποσοτήτων νέου νομίσματος,διόγκωση του χρέους, κλπ.π) ακολουθώντας την αντίστροφη ακριβώς πολιτική, ώστε η παγκόσμια οικονομία να μη κινδυνεύσει από υπερ-πληθωρισμό.
-Μια << σφικτή>> δημοσιονομική και νομισματική πολιτική ισχυροποιεί το νόμισμα (εδώ το EURO), που ενδιαφέρει χώρες με ανεπτυγμένο τον δευτερογενή τομέα της οικονομίας που είναι εξαρτημένες όμως από τις εισαγωγές πρώτων υλών και ενέργειας, η δε διάθεση των προϊόντων γίνεται προς την εσωτερική αγορά ή χώρες με το ίδιο νόμισμα ή εξίσου σκληρή νομισματική μονάδα.Μήπως είναι η περίπτωση της Γερμανίας, που αγοράζει συντελεστές παραγωγής από χώρες της ζώνης του Δολαρίου (πετρέλαιο,φυσικό αέριο,πρώτες ύλες)δηλ. φθηνά και πουλά στην ζώνη του Ευρώ,δηλ. ακριβά;
Κατ΄αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται εν τοις πράγμασι και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που δημιουργεί η υπερτίμηση του νομίσματος.

-Για να αποδεχτεί λοιπόν η Γερμανία και να επιτρέψει την νομισματική χαλάρωση και διολίσθηση του Ευρώ θα πρέπει να προηγηθεί η σημαντική υποχώρηση των τιμών των πρώτων υλών και κυρίως της ενέργειας (πετρελαίου).

Εξ άλλου είναι γνωστό ότι τα Γερμανικά προϊόντα τοποθετούνται στην αγορά όχι με βάση το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους, (όπως π.χ της Κίνας,Ινδίας,κλπ.), αλλά με το brand name και απευθύνονται, τα εξαγώγιμα αυτών κυρίως, προς τα μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα που η οικονομική κρίση δεν τα αποτρέπει από την προτίμησή των.


BRAND NAME που ενισχύθηκε μάλιστα στην διάρκεια της παρούσης κρίσης και από την ηθική μείωση των οικονομιών αλλά και συνολικά της αξιοπιστίας των χωρών ,της ΕΕ .Έτσι ίσως εξηγείται και ο ηθικός πόλεμος εναντίον άλλων χωρών όπως ενάντια στην Ελλάδα, πέρα από τις αμφιβόλου αξίας επιβαλλόμενες οικονομικές πολιτικές.!Το brand name είναι ανεκτίμητης αξίας άυλο κεφάλαιο και σπουδαία μελλοντική επένδυση ώστε να τό αγνοούν Γερμανοί οικονομολόγοι!
Επωφελούμενη μάλιστα από τον χαμηλό πληθωρισμό ή και αποπληθωρισμό που δημιουργεί το σκληρό (υπερτιμημένο) νόμισμα χρηματοδοτώντας την οικονομία της (τις μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις της) με χαμηλά επιτόκια και την διάθεση άφθονων κεφαλαίων που <<δραπέτευσαν>>  κυρίως από χώρες του Νότου της ΕΕ προς μια πιο σίγουρη αγορά, βοηθώντας και το τραπεζικό της ΄σύστημά να ξεπεράσει αθόρυβα τα προβλήματα κεφαλαιοποίησης, κλπ.
θα μπορούσα να αναφέρω πολύ περισσότερα,΄ένα είναι βέβαιο όμως, ότι η κρίση μπορεί να είναι καταστροφική για πολλούς, για μερικούς όμως μπορεί να θεωρηθεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για επίτευξη σκοπών, ακόμη και ρεβανσιστικών, αν υπάρχουν κάποιοι ακόμη που δεν ξεχνούν...



KON MAR

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

ΖΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ


Σαράντα χρόνια πέρασαν από το δύσκολο εκείνο  καλοκαίρι του 1974 που σημαδεύτηκε από δύο γεγονότα Ελληνικού ενδιαφέροντος:
-την πτώση της Δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας,ή κατά άλλους την παλινόρθωση της παλαιάς πολιτικής τάξεως στην εξουσία,χωρίς όμως την βασιλεία αυτή την φορά αλλά με παλινόρθωση τριών μη εστεμμένων δυναστειών, που βασίλευσαν στην χώρα μέχρι πρόσφατα,αλλά και άλλων παραγόντων της πολιτικής φεουδαρχίας...
-και δυστυχώς με τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο-ανατροπή Μακαρίου,Τουρκική εισβολή και κατοχή,κλπ,τα γνωστά γεγονότα.

 Θα κάνομε και φέτος τα γνωστά μνημόσυνα, θα ρίξουμε ξανά το ανάθεμα στους άφρονες χουντικούς,που πρόδωσαν, πούλησαν,κλπ,κλπ, (δεν είναι και απαραίτητο μετά από τόσα χρόνια να κάνωμε μνεία στο πατριωτικό χρέος μας), οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει και η Τουρκία είναι μελλοντικός εταίρος μας στην ΕΕ, θα καθίσομε έπειτα πολύ βολικά στην σκιά του μύθου που πάντα δημιουργείται μετά από μια καταστροφή.

Και ο συγκεκριμένος μύθος αφηγείται ότι οι άφρονες πραξικοπηματίες των Αθηνών,με ηγέτη ένα ανόητο υπερεθνικόφρονα ταξίαρχο, τον Δ. Ιωαννίδη,και Κύπριους ομοϊδεάτες τους,υπήκοντες σε άγνωστα σκοτεινά κέντρα,απρόκλητα εντελώς,απεφάσισαν να ανατρέψουν με πραξικόπημα τον νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο,αιφνιδιάζοντας τους πάντες, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο τον πίθο των Δαναΐδων,το κουτί της Πανδώρας και τους ασκούς του Αιόλου μαζί,απαρχή όλων των μετέπειτα δεινών.

 Σεβόμενος όμως πραγματικά την μνήμη όσων έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας για την πατρίδα εκείνες τις ημέρες στην Κύπρο, και επειδή έχω πρόβλημα με την κατάποση χοντροκομμένης μπουκιάς θα ανακαλέσω στην μνήμη,<<ασήμαντα>> γεγονότα και ξεχασμένες λεπτομέρειες από την μακρινή αυτή εποχή,διατυπώνοντας και ερωτήματα τα οποία όσοι ξέρουν καλό θα ήταν να απαντήσουν.


 Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με την  ηγεσία του στρατιωτικού καθεστώτος ποτέ δεν ήσαν αρμονικές και περνούσαν συχνά φάσεις εντάσεων με κατηγορίες από πλευράς του για υπονόμευση, απειλές κατά της ζωής του και των συνεργατών του και από την άλλη (πλευρά) των Αθηνών για άρνηση συνεργασίας με το Εθνικό κέντρο και μη συντονισμό της πολιτικής, για επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς και διεθνείς πρωτοβουλίες, κ.ά.
Και φυσικά στο πλαίσιο αυτό της αμοιβαίας καχυποψίας έσκασε η αφορμή για μετωπική σύγκρουση με την απαίτηση του Προέδρου Μακαρίου να αποσυρθεί άμεσα το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο ως υπονομευτών, χωρίς αντικατάσταση και μείωση της Ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στο νησί,συνολικά. Γνωστή ιστορία η επιστολή Μακαρίου προς Γκιζίκη.

 Εδώ γεννώνται όμως κάποια ερωτήματα:

α) -Έπραξε αυτό ο αρχιεπίσκοπος αποκλειστικά με δική του πρωτοβουλία, ή χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός ανατροπής της Δικτατορίας και αποτελούσε η τελεσιγραφική αυτή  απαίτηση μέρος συγκεκριμένου σχεδίου (που είχε επεξεργαστεί συνολικά, στην Κύπρο,στην Αθήνα ή έξω, πχ.στο Παρίσι και στην Ρώμη,ελάχιστους μήνες νωρίτερα);

-Αφού είχε γίνει πιά σαφές ,μετά το κίνημα του Ναυτικού και το Πολυτεχνείο ότι μόνο μετά απο μια εθνική κρίση (μετά απο πολεμική ήττα;)θα αίρονταν η στήριξη των αξιωματικών και του κρατικού μηχανισμού από το καθεστώς! 
β)-Ποιοι άλλοι γνώριζαν από πριν την απόφαση αυτή του Μακαρίου,στην Κύπρο και κυρίως εδώ στην Αθήνα;

γ)- Ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης,γνώριζαν για αυτήν από τον ίδιο τον Μακάριο ή από άλλες πηγές;Ο Κ. Καραμανλής και ο απωλέσας τον θρόνο βασιλιάς αιφνιδιάστηκαν εξίσου με την χούντα των Αθηνών; -Και πως αξιολόγησαν την ενέργεια αυτή,
  - ως ακραία ενέργεια πολιτικής ανευθυνότητας,ή 
 -ως κίνηση που με σωστό χειρισμό μπορούσε να οδηγήσει στην απομάκρυνση της Δικτατορίας;
 Εκτιμήθηκε και ως πιθανότητα (και από τον πρόεδρο Μακάριο) η βίαιη αντίδραση του καθεστώτος των Αθηνών;
 Να υποθέσουμε τελικά ότι ο Μακάριος δεν εμπιστευόταν ούτε τους Έλληνες πολιτικούς,ούτε φυσικά κανένα από την στρατιωτική ηγεσία στην Ελλάδα, όπως ενδεικτικά τον Γρ. Μπονάνο καί  Αραπάκη...;

-Στο πραξικόπημα τώρα στην Κύπρο,η σωτηρία και διαφυγή του αρχιεπισκόπου μπορεί να αποδοθεί:
-σε τύχη, θεία παρέμβαση, κλπ-
-στην ετοιμότητα των Αγγλικών υπηρεσιών ασφαλείας;
-στην ανικανότητα των πραξικοπηματιών να εκτελέσουν αποτελεσματικά μια επιχείρηση
-σε εντολές άνωθεν όπως αργότερα ισχυρίστηκε ο επικεφαλής συνταγματάρχης Κ.. Κoμπόκης
 (Τώρα, τίνος άνωθεν, του Ιωαννίδη ή των επικεφαλής μιας χούντας που είχε δημιουργηθεί μέσα στην χούντα, ή κάποιου άλλου,ίσως ξένου παράγοντα,δεν γνωρίζω και δεν γνωρίζω αν έμαθε ποτέ και το υποψήφιο θύμα)

Πάντως, μπράβο στους Άγγλους που τον περιέθαλψαν αν και παλαιότερα μισητός αντίπαλος,όπως έκαναν οι Πέρσες με τον Θεμιστοκλή και Δημάρατο και οι Σπαρτιάτες με τον Αλκιβιάδη!
Απλώς, άλλοι αγωνιστές ήσαν άτυχοι,συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν,όπως οι Αυξεντίου,Καραολής. Δημητρίου των οποίων η μνήμη,πρόσφατη, πρέπει να ήταν ζωντανή και στον αρχιεπίσκοπο.
Άλλο πράγμα η αναγκαιότητα πολιτικής συνεργασίας έστω και με τον αντίπαλο και άλλο εντελώς η θυσία της ζωής αγωνιστών για να δίδεται η δυνατότητα στον ηγέτη άσκησης προσωπικής πολιτικής.

Στην σύσκεψη της Μεταπολίτευσης, στην Αθήνα,το κρίσιμο τριήμερο και ενώ στην Κύπρο δίνονταν με  αίμα μαθήματα    πατριωτισμού,εδώ προβάρονταν διάφορα σχήματα εξουσίας. Τελικά, με υπόδειξη του Ε. Αβέρωφ(;) ευρέθη ο νέος ηγέτης,ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ανάγκη των στιγμών, ξαφνική έμπνευση του Αβέρωφ(;) ή από προ-επιλογή,ίσως το μάθουμε με το άνοιγμα του φακέλλου της Κύπρου, του πραγματικού και όχι του συναρπαστικού αφηγήματος του Στ. Ψυχάρη.

 -Η επιλογή του αντιναυάρχου Π. Αραπάκη ως προνομιακού συνομιλητή του Αμερικανού απεσταλμένου υφυπουργού Σίσκο οφείλονταν αποκλειστικά στην καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας και μόνον,  στην εκτίμηση ότι ήταν ο νέος ισχυρός άνδρας στην Αθήνα,για κάποιον άλλο λόγον,  γιατί;


Στην Κύπρο, στην πρώτη φάση της Τουρκικής εισβολής,οι Κύπριοι πολίτες που με άνεση κατηγορούν τους Ελλαδίτες, έσπευσαν να επανδρώσουν θέσεις της Εθνοφρουράς, να κρατήσουν θέσεις, να συνεργαστούν με την ΕΛΔΥΚ; - Τα αστυνομικά τμήματα,φιλομακαριακά κατά τεκμήριον και το εφεδρικό σώμα συνεργάστηκαν, διευκόλυναν τις επικοινωνίες των στρατιωτικών δυνάμεων ή τις παρεμπόδιζαν αντιμετωπίζοντας ως εχθρική δύναμη τις <<δυνάμεις της χούντας των Αθηνών>> ;...

Στην Κύπρο, στην δεύτερη φάση της εισβολής,Αττίλας ΙΙ,τέτοιες μέρες,και ενώ είχε πραγματοποιηθεί  πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα και στην Κύπρο, υπάρχουν αναφορές αξιωματικών, όπως από την Αμμόχωστο ότι δεν δίνονταν εντολές από την Αθήνα,,ή  την Λευκωσία, από το Αρχηγείο της Εθνοφρουράς ούτε απαντούσαν, και ο προεδρεύων της Δημοκρατίας και το υπουργικό συμβούλιο   είχαν απομακρυνθεί από την Λευκωσία, αφήνοντας τα διάφορα διάσπαρτα στρατιωτικά αποσπάσματα στο έλεος του θεού και του εισβολέα.
Γιατί, μήπως κάποιοι γνώριζαν που ολοκληρώνεται  η εισβολή;

Ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ Λούνς δεν εννοούσε να διακόψει τις θερινές διακοπές του επειδή ήταν αρνητικός και είχε προειδοποιήσει για την πιθανή έκταση της κρίσης;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή έστω  εν μέρει;

Τα ανωτέρω δεν απαλλάσσουν στο ελάχιστο φυσικά την Ιωαννιδική ομάδα από τις βαρειές ευθύνες της,αλλά δεν μου αρέσει κάποιοι να κρύβονται στην σκιά του όνου!

Είναι εθνικά σκόπιμο να διερευνηθεί επιτέλους σε βάθος η ιστορία και όπου υπάρχουν ευθύνες να αποδοθούν,έστω και για διδακτικούς λόγους, έστω και αν οι περισσότεροι πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν πια στην ζωή και να μη εκθέτει ο καθένας την δική του εκδοχή,(:Το Τέλος Της Σιωπής), κατά πως τον βολεύει.

Να "ανοιχτεί" επιτέλους και αυτός ο περίφημος "φάκελλος του Κυπριακού" από την Βουλή,δηλ.ό,τι έχει απομείνει από αυτόν!-Τι επιτέλους φοβούνται;-Μήπως λερωθεί περισσότερο το όνομα των χουντικών αξιωματικών;-Ή  προστατεύουν έτσι την υστεροφημία των λοιπόν πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών,και μετέπειτα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης,εγχώριων και ξένων πολιτικών;

Αν οι ζωές που χάθηκαν τότε, δεν δημιουργούσαν βαρειά υποχρέωση για το ψηλάφισμα της αλήθειας, δεν θα καταπιανόμουν με την δυσάρεστη αυτή ιστορία, όπως συνετά πράττουν οι περισσότεροι που αρκούνται στα συνήθη μνημόσυνα προσθέτοντας   αποσπασματικά προσωπικές αφηγήσεις πολεμιστών-ηρώων...

Αξίζει να δείτε, απο το ΡΙΚ-(κυρίως από 29.00-32.00)



21-07-2014
KON MAR
K-MAGAZINO

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

  Δύο δικαστικές αποφάσεις πρόσφατες, μία του Πρωτοδικείου Αθηνών πού δικαίωνε τις εργαζόμενες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και προέβλεπε αναστολή της διαθεσιμότητας μέχρι την οριστική εκδίκαση της προσφυγής των και αυτή του Αρείου Πάγου που αναιρούσε την πρωτόδικη απόφαση,διαμετρικά αντίθετες μεταξύ των, έφεραν στο προσκήνιο το πρόβλημα της έκτασης της παρέμβασης της Δικαιοσύνης στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.

  Δεν είναι βέβαια η μοναδική περίπτωση που διαπιστώνεται σύγχυση των εξουσιών και με δικαστικές αποφάσεις να γίνεται εκούσια ή ακούσια παρέμβαση στην ακολουθούμενη  από πλευράς εκτελεστικής εξουσίας  (οικονομικής) πολιτικής .Στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν ,με ανάλογες δικαστικές αποφάσεις επιβλήθηκαν μονιμοποιήσεις χιλιάδων εκτάκτων και υπεράριθμων υπαλλήλων στο Δημόσιο τομέα και σε ΔΕΚΟ, ΟΤΑ και κρατικών συμφερόντων επιχειρήσεων,πχ.Τράπεζες κλπ.,χωρίς να συνυπολογίζεται η επίπτωση στον προϋπολογισμό και  συνολικά στην οικονομία,διαπιστούμενη με συνοδευτική αιτιολογημένη έκθεση αρμοδίων κρατικών οργάνων, με αποτέλεσμα την διόγκωση των κρατικών δαπανών και την προσφυγή σε δανεισμό για την κάλυψή των.Επίσης σωρεία δικαστικών αποφάσεων που δικαίωναν προσφεύγοντες στην Δικαιοσύνη υπαλλήλους ή σωματεία επέβαλλαν πρόσθετες δαπάνες για αυξήσεις μισθών,χορήγησης επιδομάτων,υπολογισμού αυξημένων συντάξεων και <<εφάπαξ>>, πολλές φορές δε και με αναδρομική ισχύ!!!

Ακόμη και σύσταση Μισθοδικίου είδαμε που με νομικούς όρους ουσιαστικά καθόριζε την εισοδηματική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, λόγω της έκτασης κυρίως της εφαρμογής των αποφάσεών του, σε μία δε περίπτωση αφορούσε δυστυχώς το ίδιο το δικαστικό σώμα για καταβολή μεγάλου ποσού αναδρομικών και προσαρμογής των αμοιβών των λειτουργών του

 .Δεν εξετάζω εδώ την ορθότητα ή το σύννομο αυτών των δικαστικών αποφάσεων,είμαι βέβαιος ότι είναι νομικά τεκμηριωμένες,φρονώ όμως  ότι οι δικαστικές αίθουσες δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για τον σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής μιας χώρας, χωρίς μάλιστα να συμπεριλαμβάνεται στο σκεπτικό ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν προκαλεί επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό ή να προσδιορίζεται ποσοτικά η σχετική επιβάρυνση και ότι είναι ανεκτή στα πλαίσια του εκτελούμενου προϋπολογισμού.

  Και δεν μπορώ να αποφύγω εδώ την παρατήρηση ότι η ευαισθησία για την προστασία των δικαιωμάτων περιορίζεται κυρίως σε κατηγορίες εργαζομένων στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.Σε αντίθεση, η ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον  ιδιωτικό τομέα,εργατών και μικρο υπαλλήλων,κυρίως μη καλυπτόμενων από ισχυρό κομματικό σωματείο,εργαζομένων κατά κύριο λόγο σε μικρές επιχειρήσεις λανθάνει της προσοχής του δικαστικού συστήματος μέσα στην γενική αδιαφορία και των λοιπών κρατικών θεσμών, όπου κάθε έννοια νομιμότητας εξευτελίζεται και γελοιοποιείται καθημερινά:

  Ϋπερ-εντατικοποίηση,συμπεριφορές από πλευράς εργοδοτών και παρατρεχάμενων των αρμόζουσες μόνο προς δούλους,<<τροποποίηση >> συμβάσεων με αναγκαστική συναίνεση(!) των εργαζομένων,απολύσεις για εκδίκηση και εκφοβισμό,ωράρια εργασίας του 18ου αιώνα,κάμερες παρακολούθησης παντού,χαρτιά τα οποία υπογράφεις ή φεύγεις,πιέσεις και παγίδες στημένες για <<οικειοθελή αποχώρηση>>για καταστρατήγηση δικαιωμάτων και παρακράτησης αποζημιώσεων και δεδουλευμένων,κλπ.κλπ είναι η καθημερινή πραγματικότητα την οποία όμως δεν μπορούν να δούνε λόγω απόστασης όσοι κατοικούν στον Όλυμπο..Η προσφυγή στην Δικαιοσύνη για αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων είναι μια πολυέξοδη ταλαιπωρία που ακόμη και η δικαίωση,που δεν έρχεται συχνά άλλωστε,δεν αξίζει τον κόπο και το κέρδος αποκατάστασης ελάχιστο,γι αυτό η δικαίωση και η τιμωρία επαφίονται  συχνά στον Θεό.

  Οι δικαστές, και το δικαστικό σώμα σαν θεσμός να προσεγγίσουν  και να προστατέψουν περισσότερο  αυτό το κομμάτι του λαού,αν θέλουμε να θεμελιώσουμε πραγματική Δημοκρατία στην χώρα, στέλνοντας έτσι στα αζήτητα της κοινωνίας και της ιστορίας την κάθε Χρυσή Αυγή, παρα τα στελέχη της στην φυλακή.

Γιατί η Λερναία Ύδρα θα βρίσκει πάντα το έλος που θα την τροφοδοτεί και θα την ενδυναμώνει

 .Τα δε Πανεπιστήμια, οι Νομικές των σχολές, να προσδίδουν μεγαλύτερη βαρύτητα στις κοινωνιολογικές σπουδές παρά στην νομικοτεχνική κατάρτιση των σπουδαστών των.

KON MAR

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

30 Απριλίου 2014, παραμονή Πρωτομαγιάς και στις λαϊκές αγορές της Αθήνας χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται και ποδοπατιούνται στην προσπάθειά τους να πάρουν λίγα φρούτα και λαχανικά που διανέμουν δωρεάν έμποροι και παραγωγοί λαϊκών αγορών που βρίσκονται σε κινητοποίηση.Εικόνες τριτοκοσμικής χώρας που δείχνουν ότι η μεγάλη ένδεια έχει συνθλίψει κάθε έννοια αξιοπρέπειας σε χιλιάδες συμπατριώτες μας και ότι βρισκόμαστε μπροστά σε επικείμενη κοινωνική αναταραχή και λαϊκό ξέσπασμα.Όλα τα στοιχεία εξάλλου συνηγορούν για την απευκταία κατάσταση:καθίζηση των μισθών και εισοδημάτων,ανεργία στα ύψη.
Είναι όμως πράγματι μόνο η ένδεια που τσαλακώνει την αξιοπρέπεια των συμπολιτών μας ή μήπως γίνεται επίκληση αυτής προσχηματικά για να δικαιολογήσει την έλλειψη κουλτούρας ενός λαού;

PHOTO:K-MAGAZINO
01 Μαΐου 2014, ημέρα Εργατικής Πρωτομαγιάς και στην Αθήνα ο λαός, ο ίδιος αυτός λαός-πένητες και άνεργοι- δίνει δυναμικά το ΑΠΏΝ του στις προγραμματισμένες από τα συνδικάτα εργατικές συγκεντρώσεις. Σε μια πόλη των τεσσάρων εκατομμυρίων πολιτών, επιπλέον του ενός εκατομμυρίου ανέργων, με ιδανικές καιρικές συνθήκες,τέσσερις με πέντε χιλιάδες  λαού στο σύνολο , αισθάνθηκαν την ανάγκη να τιμήσουν αγώνες και θύματα ,προγενέστερων της γενειάς μας, αλλά και να προβάλλουν δικά των αιτήματα αν υπάρχουν ή και απλώς να διαμαρτυρηθούν, ακόμη και να διασκεδάσουν τέλος πάντων λίγο την πλήξη που δημιουργεί η μακροχρόνια καλοζωία!

Όχι βέβαια, αυτοί είναι έξυπνοι,δεν είναι κορόιδα! Ας ψάξουν σε άλλους λαούς όσοι αναζητούν συναγωνιστές, όπως τον Γερμανικό και τον Τουρκικό λαό που σαν αφελείς συστρατεύονται στα καλέσματα συνδικάτων και κοινωνικών οργανώσεων και πιστεύουν ότι με συλλογική προσπάθεια και συμμετοχή επιλύονται τα προβλήματα!

Όχι φυσικά πως φοβάται την αστυνομία, την δεξιά,την εργοδοσία, τις πολιτικές διώξεις!-Ξέρει ότι η αστική δημοκρατία λειτουργεί ευτυχώς στην χώρα μας,αλλά να, δεν θέλει να πιαστεί κορόιδο,αυτός, ο τόσο προικισμένος με ευφυΐα Νεοέλληνας και δεν βλέπει και το (προσωπικό) όφελος,άλλωστε.
Αν υπήρχε τουλάχιστον κάτι να αρπάξει, έστω μια πλαστική σακούλα με κρεμμύδια!Ας πήγαινε στο καλό και η αξιοπρέπεια και πολύ περισσότερο η εικόνα της χώρας, τότε!
Άλλωστε αυτές τις μέρες έχει να σκεφθεί και πως θα μπορέσει να πάρει και αυτός κοινωνικό μέρισμα από το πλεόνασμα! -έρχονται και εκλογές και έχει υποσχεθεί στον τάδε και τον δείνα υποψήφιο στήριξη,με αντάλλαγμα φυσικά την επίλυση των προσωπικών του προβλημάτων,δεν <<βλέπει>> και άμεση ανατροπή ώστε να σπεύσει να σκαρφαλώσει και αυτός έστω στο τελευταίου βαγόνι του τραίνου της νίκης,να αισθάνεται ότι είναι με τους νικητές απλά, αφού έχει πολιτικοποιηθεί στα γήπεδα και να μη μείνει στην απέξω στην μοιρασιά της λίας της εξουσίας.

Αλλά ξέρει αυτός τι χρειάζεται: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ -Εδώ και Τώρα!!! αλλά ας την ξεκινήσουν οι άλλοι πρώτα καλύτερα και αν έχει προοπτική γιατί όχι και αυτός;
Άλλωστε, αυτό δεν έγινε και στην κατοχή,μέχρι την συνθηκολόγηση της Ιταλίας και όταν έγινε πλέον φανερό σ όλους η στροφή του πολέμου;
Η πιο πρόσφατα, στην περίοδο της στρατιωτικής Δικτατορίας μέχρι τις τελευταίες ημέρες του Πολυτεχνείου,όταν επικράτησε η (αναληθής) φήμη ότι οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει την μεταπολίτευση και την ανατροπή των στρατιωτικών;Ξαφνικά οι αντιστασιακοί έγιναν χιλιάδες, η <<Εθνική Επανάστασις>> έγινε χούντα και οι <<αλήτες φοιτητές>>, Ήρωες του Πολυτεχνείου!

Ο ατομικισμός και ο καιροσκοπισμός  λοιπόν είναι η συλλογική μας κουλτούρα, και αυτά με πολύ σεβασμό και μια μεγάλη συγνώμη από όσους κατέβηκαν στις συγκεντρώσεις όχι από επαγγελματική υποχρέωση,όπως αστυνομικοί,συνδικαλιστές και μικροπωλητές αλλά από μια εσωτερική ανάγκη, να τιμήσουν έστω, αν όχι να προβάλλουν αιτήματα, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που εγώ είδα στην πλατεία Συντάγματος δεν έδειχναν να ανήκουν στο προλεταριάτο.

Η αλήθεια δυστυχώς πρέπει να λέγεται και ο λαός να μη διδάσκεται άκρατο υποκειμενισμό και ωφελιμισμό, δηλ.ότι δίκαιο είναι ό,τι μας συμφέρει και άδικο ό,τι μας αδικεί,όπως γίνεται στις μέρες μας όπου π.χ η διαγραφή του συνόλου ή μεγάλου μέρους του χρέους μας διεκδικείται ως μια δίκαιη και λογική απαίτηση, έστω και αν έγινε αυτό από εκλεγμένες κυβερνήσεις σε ειρηνική περίοδο, ενώ συγχρόνως προβάλλεται περίπου ως μια νέα Μεγάλη Ιδέα και απαράγραπτη απαίτηση η διεκδίκηση του Κατοχικού Δανείου, εβδομήντα χρόνια μετά από όταν συνήφθη κάτω από ιδιαίτερες ιστορικά περιστάσεις,το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι γνωστό ότι δαπανήθηκε εδώ , για να πληρωθούν και πλουτίσουν μετέπειτα <<αντιστασιακοί>> οικονομικοί δοσίλογοι και δεν φυγαδεύθηκε στη Γερμανία.

Ας ευχηθούμε τέλος, του χρόνου η κατάσταση να έχει βελτιωθεί σημαντικά και να γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά των Λουλουδιών και όχι Εργατική Πρωτομαγιά, χωρίς τύψεις και μεμψιμοιρίες όπως παραπάνω διαβάσατε!

KON MAR