ΡΩΣΙΑ: ΣΥΜΜΑΧΟΣ 'Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ;

Τώρα που η κατάσταση στην οικονομία και στις σχέσεις μας με τους δανειστές μοιάζει κάπως να εξομαλύνεται και να επιστρέφουμε σε μια σχετική "κανονικότητα",ας ξεφύγουμε για λίγο από την εσωστρέφεια,την ομφαλοσκόπηση, ας κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για να ρίξουμε μια ματιά στον γεω-πολιτικό μας περίγυρο. Ας δούμε για λίγο τις σχέσεις μας με μια μεγάλη δύναμη,την Ρωσία, η οποία προβλήθηκε,και προβάλλεται ακόμη από ορισμένους, σαν εναλλακτική πρόταση,για την διαφυγή μας από τον ασφυκτικό κλοιό που μας έχουν δημιουργήσει οι "σύμμαχοί" μας.Πως καθορίζονται αυτές οι σχέσεις από τι επηρεάζονται και αν πράγματι η Ρωσία αποτελεί μια αξιόπιστη για εμάς σύμμαχος χώρα....

 Η Ρωσία,ως γνωστόν, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες  δεν είναι πια η μεγάλη Σοσιαλιστική πατρίδα προς την οποία προσέβλεπαν με ελπίδα μικρά Έθνη και χώρες της περιφέρειας για στήριξη στα προβλήματα που τους δημιουργούσαν οι μεγάλες καπιταλιστικές και αποικιοκρατικές δυνάμεις 

Σήμερα είναι και η ίδια μια από αυτές τις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις του πλανήτη και η όποια αντιπαλότητα με αυτές εντάσσεται στις συνήθεις ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.Η στάση της σε κάθε πρόβλημα διεθνές εξετάζεται  υπό το πρίσμα των άμεσων εθνικών συμφερόντων της ανά περίπτωση ή καλύτερα από το πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της νέας αστικής της τάξης.

Εναλλακτικά,αν και πως πλήττονται τα συμφέροντα των αντιπάλων ανταγωνιστών της.,

Πάντα όμως με γνώμονα τα συμφέροντά της,όπως διαχρονικά ενεργούν οι μεγάλες δυνάμεις, καθ΄όλη την διάρκεια της ιστορίας! -Οι..."ακατάλυτοι ιστορικοί δεσμοί" μεταξύ των δύο λαών,το ομόθρησκον,το ομόδοξον,κλπ...έχουν παύσει προ πολλού να διαμορφώνουν πολιτικές και συμμαχίες,άν ΄ποτέ πραγματικά διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο ή ήταν μόνο μέρος των επιθυμιών μας...

Πρέπει να κάνουμε ρεαλιστικές και ψύχραιμες αναλύσεις λοιπόν,απαλλαγμένες από συναισθηματικό παρορμητισμό,γιατί μάλλον δημιουργούνται επικίνδυνες καταστάσεις για την χώρα μας

.Η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την συγκυρία τα Ελληνικά και Κυπριακά συμφέροντα είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά των Ρώσων.Θα μπορούσα να πω ότι συνιστούν ευθεία και άμεση απειλή για τα Ρωσικά συμφέροντα.Η εξόρυξη και εκμετάλλευση από Ελλάδα και Κύπρο των υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο θα πιέσει πτωτικά τις τιμές της ενέργειας,άρα και τα έσοδα της Ρωσίας από την διάθεση των ιδικών της κοιτασμάτων.Πόσο μάλλον που θα απευθύνονται στην ίδια αγορά,στον ίδιο πελάτη,της Κεντρικής Ευρώπης,που μέχρι τώρα η Ρωσία είναι ο μεγάλος προμηθευτής.Και ασφαλώς γνωρίζει ότι η Γερμανία,π.χ,θα έχει προνομιακή πρόσβαση στα Ελληνο-κυπριακά κοιτάσματα,αν δεν μπορέσει μάλιστα να τα ιδιοποιηθεί,άμεσα ή έμμεσα,και άρα θα απεξαρτηθεί απ΄αυτήν,και ενεργειακά και προ-πάντων πολιτικά...Η Ρωσία,με άλλα λόγια σήμερα δεν ενδιαφέρεται για προμηθευτές ενέργειας ,αλλά για πελάτες-αγοραστές ή τουλάχιστον να διασφαλίσει τους ήδη υπάρχοντες.-Κάθε νέο-εμφανιζόμενος προμηθευτής είναι εν δυνάμει κίνδυνος για τα οικονομικά και γεω-πολιτικά συμφέροντά της,ένας επικίνδυνος ανταγωνιστής!-Ακόμη και εάν της τα προσφέραμε,σχεδόν της τα χαρίζαμε είναι αμφίβολο αν θα έδειχνε κάποιο σημαντικό ενδιαφέρον,και να διακινδυνεύσει τις σχέσεις της με κράτη της Κεντρικής Ευρώπης...!

Συμφέρον της Ρωσίας είναι να διατηρηθεί  και να κορυφωθεί η ένταση και η ανασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο,για να αποτρέψει ή καθυστερήσει την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου 

Επίσης και να μη δημιουργηθούν αγωγοί μεταφοράς πετρελαίου από τις χώρες του Κόλπου,που είναι και ένας από τους λόγους που τόσο επίμονα παρέχει υποστήριξη στο καθεστώς Άσαντ στην Συρία, κλπ...Εκτός των άλλων,με την ένταση διατηρούνται και οι τιμές του πολύτιμου για την επιβίωσή της οικονομίας της πετρελαίου και φυσικού αερίου,σε ανεκτά επίπεδα...

Για αυτόν τον λόγο εκτιμώ ότι θα ενθαρρύνει την επιθετικότητα της Τουρκίας με κάθε τρόπο,σε αυτήν την φάση τουλάχιστον...
Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται και η πώληση των S 400, απ' την Ρωσία στη Τουρκία,πέραν του καθαρά εμπορικού ενδιαφέροντος των εξοπλισμών,που είναι κομμάτι της Ρωσικής βιομηχανίας...

Υπάρχουν πάντως και άλλοι  λόγοι,που  θέλουν την Ρωσία να ευνοεί μια ατυχή,κατά προτίμηση, για την Ελλάδα πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία:

Η Ελλάδα θεωρείται στην Μόσχα ως αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης, κάθε  δε ευνοϊκή για την Ελλάδα παρέμβασή της,δικαίως θα εκληφθεί ως ανάμιξή της στα εσωτερικά της Ευρώπης.Θα ακυρώσει έτσι την απαίτησή της για την διακριτική αδράνεια που δείχνουν οι δυτικο-Ευρωπαίοι στην ανάμιξή της στην Ουκρανία.Στάση σεβασμού σε ένα τυπικό ή άτυπο νέο Σύμφωνο Γιάλτας και σεβασμός στις σφαίρες επιρροής,όπως τείνουν να παγιωθούν,τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή ήπειρο...Γι' αυτόν τον λόγο συστήνει με κάθε ευκαιρεία στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδος να αναζητεί λύσεις στα οικονομικά, και όχι μόνο, προβλήματά της μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής συμμαχίας που είναι ενταγμένη...Και ίσως σωστά εκτιμά ότι σε μια οριστική πόλωση η Ελλάδα τελικά θα προσανατολιστεί προς τον Άγγλο-σαξονικό άξονα...

Όμως,θα ήταν ευτύχημα  αν το πρόβλημα το δημιουργούσε μια άλλη περιφερειακή χώρα,με λίγη ενθάρρυνση φυσικά,χωρίς η ίδια να ενοχοποιείται...Και η Τουρκία,μια περιφερειακή δύναμη θα ήταν και ευκολότερα χειραγωγήσιμη σε περίπτωση που θα δημιουργούσε προβλήματα τέτοιας έκτασης στην Ευρωπαϊκή συμμαχία και με ένα καθεστώς προσωποπαγές που ταιριάζει περισσότερο με αυτό της Ρωσίας των  Πούτιν και Μεντβέντεφ....

Μακριά από την Ρωσία του Πούτιν λοιπόν,σε αυτήν την ιστορική στιγμή..Ούτε στην άρση του αποκλεισμού των εισαγωγών Ελληνικών προϊόντων προτίθεται να προχωρήσει,πόσο μάλλον να αναλάβει προς χάριν μας σοβαρές πρωτοβουλίες...Αρκείται πιθανόν σε ένα άτυπο συμψηφισμό με το ζήτημα της Ουκρανίας...!

.Εξάλλου,διαχρονικά η μεγάλη αδυναμία της Ρωσίας,τόσον της Τσαρικής.όσο και της Σοβιετικής και της Ρωσίας της ομάδας της Πετρούπολης ήταν η μη αξιοπιστία των συμμαχιών της....




KON MAR
k-magazino

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

4 Φεβρουαρίου 1843 πεθαίνει στην Αθήνα από εγκεφαλικό επεισόδιο, σε ηλικία 73 χρόνων, ο Αρχικαπετάνιος της Επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.Το νεοπαγές Ελληνικό Βασίλειο με τον βασιλιά Όθωνα και όλο το Έθνος υποκλίθηκαν στον τάφο του και στην μνήμη του!

Ο πολυτάραχος βίος του και η πλούσια επαναστατική του δράση καταλαμβάνουν πολλές σελίδες της ιστορίας μας.Οι πολεμικές του ικανότητες και η στρατηγική του ιδιοφυΐα αναγνωρίστηκαν από εχθρούς,φίλους και αντιπάλους και τον ανέδειξαν πολύ νωρίς σε ηγέτη της Επανάστασης,σε Αρχιστράτηγο του αγώνα...

Οι πολιτικές του αρετές όμως αμφισβητήθηκαν έντονα από τους συγχρόνους του και σύντομα βρέθηκε στο επίκεντρο έντονων πολιτικών παθών και αιματηρών συγκρούσεων,που πήραν την έκταση εμφυλίων πολέμων.-Στην πρώτη μάλιστα εμφύλια σύγκρουση ατύχησε να ζήσει τον θάνατο του υιού του Πάνου,από χέρι και βόλι Ελληνικό!-Στην διάρκεια αυτών,και αργότερα έγινε στόχος βαρύτατων κατηγοριών και συκοφαντιών,λοιδορήθηκε,συνελήφθη,φυλακίστηκε και καταδικάστηκε αρκετές φορές,την τελευταία φορά μάλιστα επί Αντιβασιλείας, σε θάνατο!-Αμνηστεύθηκε από τον νεαρό βασιλιά Όθωνα και αποκαταστάθηκε και του απενεμήθησαν ανάλογα τιμητικά αξιώματα για την προσφορά στην Επανάσταση,στην Πατρίδα και στο Έθνος!

Το νεοσυσταθέν Ελληνικό κράτος τον τίμησε δεόντως στα ύστερα χρόνια του βίου του,αντάξια με την μεγάλη προσφορά του.

-Στρατηγός,Γερουσιαστής,Σύμβουλος του Στέμματος…Έφιππος σε σύμπλεγμα αγάλματος εμπρός από την (Παλαιά) Βουλή…Πλατείες και δρόμοι στις πόλεις μας έλαβαν το όνομά του...Το πορτραίτο του πρώτο μεταξύ όλων των ηρώων της Επαναστάσεως σε όλες τις σχολικές αίθουσες.Απόλυτος σεβασμός στην μνήμη του που ταυτίσθηκε στην συνείδηση του Έθνους με τον αγώνα της ανεξαρτησίας…Η πατρίδα δεν τον αγνόησε!-Η δε μνήμη του διαιωνίστηκε με σεβασμό μέχρι τις μέρες μας.Άλλοι αγωνιστές δυστυχώς δεν αξιώθηκαν ανάλογης δικαίωσης.

-Αλλά προσωπικά,για μένα τουλάχιστον,ήρωας αληθής και άξιος μεγαλύτερου σεβασμού είναι ο ανώνυμος αγρότης και μικρο-επαγγελματίας που έγινε πολεμιστής,και θυσίασε ασφάλεια, περιουσία,οικογένεια και τον ίδιο τον εαυτόν του γνωρίζοντας ότι ακόμη και η επιτυχής έκβαση και δικαίωση του αγώνα δεν θα ταυτίζονταν και με την προσωπική του δικαίωση.-Ότι του αναλογούσε μόνο μερίδιο στην απώλεια,στην καταστροφή και στην ανωνυμία και όχι μέρισμα στην επιτυχία!-Είμαι βέβαιος ότι σε αυτό θα συμφωνούσε και ο Γέρος του Μωριά!

-Σε αυτόν τον αγώνα,για ελευθερία και πατρίδα, αλλά και σε όλους τους αγώνες που έδωσε το Έθνος έκτοτε!

KON MAR

k-magazino

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

photo: k-magazino

Βαίνοντας "αισίως" πια στον όγδοο χρόνο της παρούσης οικονομικής κρίσης,καθίσταται κοινή συνείδηση κάθε μέρα που περνά ότι είναι ανώφελες πλέον οι  αλληλοκατηγορίες και ο επιμερισμός των ευθυνών στους διαχειριστές,πολιτκούς και οικονομικούς παράγοντες και ότι πρέπει να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τον κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια ηθικο-λαϊκισμό!

-Ότι αν θέλουμε να απαλλαγούμε ως χώρα από την επιτροπεία στην οποία έχουμε περιπέσει είναι ανάγκη να συγκροτήσουμε ένα κοινώς αποδεκτό Σχέδιο Αναπτυξιακής Στρατηγικής.Εγχώριο και όχι εισαγόμενο και αυτό-επεξεργασμένο από εταίρους που αμφισβητείται και η αξιοπιστία των και οι προθέσεις των.

Την ανάγκη επεξεργασίας σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης,ρεαλιστικού και αξιόπιστου εξέφρασε πρόσφατα και ο Κος Μητσοτάκης σε ομιλία του,στην Μεταμόρφωση,και δεν είναι ο μόνος βέβαια.

Απόψεις εκφράζονται και από άλλους φορείς,έχουν πυκνώσει και τα σχετικά δημοσιευόμενα άρθρα. Αποσπασματικές και αντιφατικές προτάσεις πολλές φορές,  χρήσιμες εν τούτοις για την συνέχιση του σχετικού δημόσιου διαλόγου.

Πρόσφατα, διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο σε οικονομική ιστοσελίδα, στο οποίο ο συντάκτης του τόνιζε την ανάγκη αναπροσανατολισμού της οικονομίας μας, με  στροφή προς τις εξαγωγές για την αύξηση των χρηματικών εισροών.Πρότεινε μάλιστα ως μέσον για την επίτευξή του,το κλείσιμο πάσει θυσία-με το όποιο κόστος,- όλων των εκκρεμοτήτων με τους δανειστές μας για την δημιουργία κατάλληλου επενδυτικού κλίματος και ανάκτησης της αξιοπιστίας και την προσέλκυση μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων στην χώρα μας.

-Δεν θα μπορούσα φυσικά να διαφωνήσω με τις επιθυμίες του αρθρογράφου...

-Εκτιμώ όμως ότι ως προς το σκέλος της αναζήτησης της κατάλληλης αναπτυξιακής στρατηγικής για την χώρα μας, το΄άρθρο κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

Η ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού της οικονομίας δεν είναι εύκολη διαδικασία για μια οικονομία που χαρακτηρίζεται από απουσία μεγάλων παραγωγικών επιχειρήσεων και η χώρα,και λόγω μεγέθους και συγκυριακών προβλημάτων δεν έχει την πολιτική ισχύ να τον υποστηρίξει.-Μεγάλες χώρες,με προϋποθέσεις και παράδοση,όπως η γειτονική Ιταλία,έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα και έχουν σημειώσει υποχώρηση σε αυτόν τον (ανταγωνιστικό) τομέα.Δεν έχουμε και συγκριτικό πλεονέκτημα,όπως χαμηλό κόστος παραγωγής ή την δυνατότητα να εντάξουμε την παραγωγική μας βάση ως μέρος της κάθετης δομής μιας ισχυρής βιομηχανικής οικονομίας(spare parts,προϊόντα ενδιάμεσου σταδίου επεξεργασίας,φασόν,κλπ).

Άλλωστε,στην χώρα μας δεν έχουμε χάσει την μάχη των εξαγωγών αλλά την μάχη της εσωτερικής αγοράς.Ακόμη χειρότερα,το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ο όγκος των εισαγωγών αλλά η διάρθρωση αυτών,δηλ η εισαγωγή προϊόντων που είτε παράγονται και εδώ είτε θα μπορούσαν εύκολα να παραχθούν,ή εναλλακτικά αυτών, από εγχώριες μικρού ή μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις που απαιτούν περιορισμένα κεφάλαια.για την δημιουργία τους.Η εισαγωγή αυτών των ομοειδών προϊόντων στραγγαλίζει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις ή δεν αφήνει τον χώρο (την δυνατότητα) να δημιουργηθούν αντίστοιχες εγχώριες

Από την άλλη, οι χρηματικές εισροές,από τις εξαγωγές μας,αυτές τις αναιμικές έστω,τις μεταφορές,την Ναυτιλία, τις υπηρεσίες και τον τουρισμό (το αναγκαίο παλιό συνάλλαγμα) είναι επαρκείς για οικονομίες του μεγέθους της Ελληνικής αγοράς,αρκεί να μπορούσαμε να βελτιώσουμε την θέση μας στην εσωτερική αγορά,που θα περιόριζε τις αντίστοιχες εκροές.

-Η αναζήτηση προσέλκυσης μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων θα είναι ατελέσφορη δυστυχώς,όσο οι υποτιθέμενοι μελλοντικοί επενδυτές του εξωτερικού βλέπουν μια αγορά χειμαζόμενη,και μειούμενη συνεχώς την εσωτερική ζήτηση,άρα και την δυνατότητα απορρόφησης έστω μέρους της παραγωγής των επενδύσεών των.Ούτε υπάρχει εδώ κάποιος συντελεστής παραγωγής προς αξιοποίηση που θα τους ενθάρρυνε για την δημιουργία αμιγώς εξαγωγικών επιχειρήσεων.-Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να παραιτηθούμε από αυτήν την προσπάθεια!  

.

-Απαιτείται λοιπόν,σε πρώτη φάση να αναζητήσουμε τρόπους να μπορέσουμε να προστατεύσουμε την εθνική μας παραγωγή,δηλ. να ασκηθεί ένας ήπιος προστατευτισμός στην οικονομία και να τονώσουμε την εσωτερική ζήτηση,να πληθωρίσουμε το ΑΕΠ,με διεύρυνση των ελλειμμάτων, ή με μόχλευση, να ασκηθεί δηλαδή μια κευνσιανή πολιτική.

-Φυσικά, απαιτούνται πολιτικές αποφάσεις που μέσα στο πλαίσιο που είμαστε ενταγμένοι,στη ΕΕ και στις διεθνείς συμφωνίες εμπορίου περί "ανοικτών αγορών", με απαλλοτριωμένα όλα τα μέσα άσκησης δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, θα είναι δύσκολες σήμερα, αλλά ίσως είναι αδύνατον να ληφθούν αύριο!

,Στο ασφυχτικό πλαίσιο ενός άρθρου,βέβαια,όσο  μακροσκελές και αν είναι, δεν μπορεί να αναπτυχθεί ολοκληρωμένη άποψη ούτε να τεκμηριωθεί επαρκώς,ή έστω και μερικώς...!



KON MAR
k-magazino